W lipcu zaproponowaliśmy mieszkańcom działania w plenerze. Przygotowaliśmy kilka spacerów tematycznych w trakcie których najważniejsze było poznanie dzielnicy oraz rozmowa o tym, co dla mieszkańców jest ważne.
Warsztaty koncentrowały się na poznawaniu dzielnicy. Zwiedziliśmy najważniejsze przestrzenie. Z jednej strony polegało to na wprowadzeniu mieszkańców w historyczne uwarunkowania, z drugiej strony odbiorcy dzielili się własnymi doświadczeniami związanymi z obecnością w tym fyrtlu Poznania. Przestrzeń oraz jej postrzeganie uzależnione było od perspektywy uczestnika oraz uczestniczki. Bycie w świecie - granice oraz możliwości, związane są z samoświadomością istnienia. Bycie dla dziecka, wychowującego się na Głównej - dumnej i niezwykle inteligentnej 6 letniej Basi jest czymś zupełnie innym niż jej rodziców, decydujących się na zakup mieszkania w nowym budownictwie. Co więcej międzypokoleniowość mieszkańców doskonale pokazała zróżnicowanie wewnątrz grupy seniorów, z czego wcześniej nie zdawaliśmy sobie sprawy, a co nie było aż tak istotne w przypadku innych zajęć. Okazało się, że część związana jest z Główną od dziecka, a inni przybyli tutaj już jako dorośli ludzie i osiedli. Przestrzeń można definiować na wielu poziomach, nas interesował przede wszystkim obraz, który kreujemy w głowie - skojarzenia oraz to w jaki sposób może on ewoluować pod wpływem rozmowy - mikro oraz makro historii, nowych lub zapomnianych pojęć. Opowieść stała się więc przestrzenią spotkania.
Przestrzeń wizualna - wszystko co nas otacza, zostało sprowadzone przez odbiorców do fragmentu wycinka rzeczywistości - fotografii. Ważnym narzędziem w trakcie spacerów był aparat fotograficzny (polaroid). Dokumentacja miejsc - selekcja oraz perspektywa, również pozwalały na wyciągnięcie wniosków. W historii sztuki istnieje termin, określany jako “sąd oka” czyli krytyka specjalisty - twórcy, rzemieślnika, artysty. W naszym przypadku było to oko, które decydowało o tym w jaki sposób najlepiej uchwycić oraz przedstawić fragment rzeczywistości. Czujne oko mieszkańca, uwrażliwione przez rozmowę, zaczynało inaczej postrzegać znaną przestrzeń. W procesie robienia zdjęć znaczenie miał wiek, wysokość oraz wrażliwość. W przypadku tego działania stworzyliśmy dokumentację przestrzeni widzianą różnymi oczami mieszkańców. Efektem stała się mapa trzech najważniejszych przestrzeni dzielnicy - rynku, parku oraz okolic fortu. W pracy zbiorowej - collagu - nie interesowała nas proweniencja zdjęcia, lecz wielooglądowy obraz istotnych klisz, śladów na których zachowano indywidualne wartości.
Przestrzenią w tym projekcie był również czas - lipiec, przekropna pogoda, fascynujący chętni do dialogu uczestnicy w różnym wieku oraz bohaterka rozmów Główna, jako miejsce historyczne i konkretny adres zamieszkania.
- Dwa spacery z przewodnikiem po Głównej
- Spacer - Rynek
- Spacer - Nadolnik
- Spacer - Fort
Warsztaty koncentrowały się na poznawaniu dzielnicy. Zwiedziliśmy najważniejsze przestrzenie. Z jednej strony polegało to na wprowadzeniu mieszkańców w historyczne uwarunkowania, z drugiej strony odbiorcy dzielili się własnymi doświadczeniami związanymi z obecnością w tym fyrtlu Poznania. Przestrzeń oraz jej postrzeganie uzależnione było od perspektywy uczestnika oraz uczestniczki. Bycie w świecie - granice oraz możliwości, związane są z samoświadomością istnienia. Bycie dla dziecka, wychowującego się na Głównej - dumnej i niezwykle inteligentnej 6 letniej Basi jest czymś zupełnie innym niż jej rodziców, decydujących się na zakup mieszkania w nowym budownictwie. Co więcej międzypokoleniowość mieszkańców doskonale pokazała zróżnicowanie wewnątrz grupy seniorów, z czego wcześniej nie zdawaliśmy sobie sprawy, a co nie było aż tak istotne w przypadku innych zajęć. Okazało się, że część związana jest z Główną od dziecka, a inni przybyli tutaj już jako dorośli ludzie i osiedli. Przestrzeń można definiować na wielu poziomach, nas interesował przede wszystkim obraz, który kreujemy w głowie - skojarzenia oraz to w jaki sposób może on ewoluować pod wpływem rozmowy - mikro oraz makro historii, nowych lub zapomnianych pojęć. Opowieść stała się więc przestrzenią spotkania.
Przestrzeń wizualna - wszystko co nas otacza, zostało sprowadzone przez odbiorców do fragmentu wycinka rzeczywistości - fotografii. Ważnym narzędziem w trakcie spacerów był aparat fotograficzny (polaroid). Dokumentacja miejsc - selekcja oraz perspektywa, również pozwalały na wyciągnięcie wniosków. W historii sztuki istnieje termin, określany jako “sąd oka” czyli krytyka specjalisty - twórcy, rzemieślnika, artysty. W naszym przypadku było to oko, które decydowało o tym w jaki sposób najlepiej uchwycić oraz przedstawić fragment rzeczywistości. Czujne oko mieszkańca, uwrażliwione przez rozmowę, zaczynało inaczej postrzegać znaną przestrzeń. W procesie robienia zdjęć znaczenie miał wiek, wysokość oraz wrażliwość. W przypadku tego działania stworzyliśmy dokumentację przestrzeni widzianą różnymi oczami mieszkańców. Efektem stała się mapa trzech najważniejszych przestrzeni dzielnicy - rynku, parku oraz okolic fortu. W pracy zbiorowej - collagu - nie interesowała nas proweniencja zdjęcia, lecz wielooglądowy obraz istotnych klisz, śladów na których zachowano indywidualne wartości.
Przestrzenią w tym projekcie był również czas - lipiec, przekropna pogoda, fascynujący chętni do dialogu uczestnicy w różnym wieku oraz bohaterka rozmów Główna, jako miejsce historyczne i konkretny adres zamieszkania.
Projekt Fyrtel_Główna został dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury oraz budżetu Miasta Poznania.
